معلمان گاهی اوقات با
رفتارهای خویش به شکل گیری ادراک کفایت در دانش آموزان یاری می رسانند گاهی معلمان
از
دانش آموزان ضعیف انتظارهای کمتری دارند و این امر را به صورت های گوناگون
خواسته و نا خواسته به آن ها نشان می
دهند.برای مثال به آن ها فرصت کمتری برای بحث
کردن می دهند و یا آن ها را در انتهای کلاس می نشانند
اولین گام برای پرهیز از این گونه موارد ، آن است که معلم باید صادقانه به آن چه باور دارد اعتراف
کند . زیرا اگر انها را انکار کند ، نمی تواند دانش آموزان خود را از عواقب نا خوشایند آن دور دارد .
پس از آن ، معلم باید تلاش کند تا بین دانش آموزان خود دیگر تفاوت نگذارد . برخی از دانش
آموزان بیش از همکلاسیها به توجه معلم خود نیاز دارند . بدیهی است که معلم نیز باید روش های
آموزشی و رفتاری خود را متناسب با نیاز های متفاوت دانش آموزان سازگار کند . روابط خصوصی
معلم با برخی از دانش آموزان بسیار زیانبار است ، زیرا دیگر دانش آموزان آن را نوعی تبعیض می
شمارند . این امکان باید برای همه دانش آموزان فراهم باشد ، اما به طور معمول معلمی که فرضاً به
ورزش علاقمند است با دانش آموزان ورزش دوست بیشتر رابطه برقرار می کند و غیره . در حالی
که معلم مسئولیت حرفه ای دارد که با همه شاگردان چنین رفتاری داشته باشد . حتی اگر همه دانش
آموزان به طور یکسان به معلم واکنش نشان ندهند ، اما معلم باید این فرصت را در اختیار همه ایشان
بگذارد .
تعداد مشاهده
(2642)
نظرات
(0)